We hebben een hond gekocht !

Nadat Mascha een hond gevonden had in onze achtertuin, besloten we dat we zelf een hond nodig hadden. De hond heet Rover en woont permanent in de buurt van ons zwembad. Rover is een robot onderwater  stofzuiger: voorop het apparaat staat een hond afgebeeld en de doos is in de vorm van een hondehok. In de voorgaande jaren moesten we de bodem van het zwembad regelmatig ‘stofzuigen’ met een speciale stofzuiger die zat aangesloten op de pomp van het zwembad. Het nadeel hiervan was dat de slangen eerst vol water moeten lopen omdat er anders vacuüm ontstaat in de pomp. Als dat gebeurde, moesten alle slangen weer los en moest de pomp ontlucht worden. Al met een al een perfect excuus voor Mascha om niet te hoeven stofzuigen. rover_junior_thumb.jpgGevolg was dat het zwembad niet altijd schoon is op de bodem wat niet echt lekker voelt als je er doorheen loopt. Met Rover zijn die zorgen allemaal voorbij ! Rover heeft een eigen motor en stofzuigerzak: je plempt Rover zo over de rand en een chip zorgt ervoor dat Rover een patroon rijdt dat de hele bodem bedekt. Zodra hij tegen de trap of rand aanrijdt, stopt ie vanzelf en gaat dan via een net iets ander pad weer terug totdat ie aan de overkant van het bad tegen de rand botst enz. Rover doet zijn werk goed. Dit jaar hadden we het zwembad in 1 dag bijna helemaal gebruiksklaar. Dat is een heel verschil met vorig jaar waar we wel een paar dagen aan het stofzuigen en scheppen zijn geweest voordat het water helder was. Het is ook een kwestie van kennis. Het eerste jaar had ik ongeveer een dag nodig voor ik doorhad waar alle schroeven, drukmeters en slangen aangesloten moesten worden. Het was toen een heel drama want er zat een lek in een van de aanzuigslangen van de pomp; daardoor werd er lucht meegezogen en was er nauwelijks druk in de filters. Als je dat dus niet weet dan werken de filters maar half en is het allemaal redelijk frusterend. Dit jaar was het met een half uur gepiept 🙂

De boel kan nu gaan opwarmen en het zwemmen kan beginnen !

Het Lex-mobiel

Zoals iedereen wel weet zijn de afstanden in Amerika redelijk groot. Ook voor Alexandra valt het niet mee om van A naar B te komen. Vanuit de garage naar de schommel is een behoorlijke afstand en onderweg kun je eekhoorns, konijnen en ander wild tegenkomen. Vandaar dat we voor Alexandra dus ook maar een auto hebben gekocht.

Lex-Mobiel

De auto heeft echte achterwiel aandrijving en werkt op 12Volt. Er zijn drie versnellingen: 4 km/h, 8 km/h en een achteruit. De auto is ook behoorlijk sterk. Roos-Marijn en Alexandra kunnen er met zijn tweeën in en kunnen dan makkelijk door het zand of gras een heuveltje op en af. Vanaf nu gaan de dames dus nergens meer te voet naar toe.

Hond gevonden….

lost_dog_rice_area_houston.jpg Vandaag hebben Mascha, Roos-Marijn en Alexandra een hond gevonden. De hond liep rond achter in de wetlands bij ons huis en was duidelijk overstuur. Gelukkig had de hond een riem met een labeltje om met een nummer erop. Mascha heeft in Sparta de hondendienst gebeld en die hebben ons meteen doorverbonden met de eigenaar. Die bleek ongeveer een mijl of 5 verderop te wonen en was de hond sinds een paar uur kwijt. Roos-Marijn en Alexandra vonden het wel jammer dat ‘hun’ hond weer met iemand mee ging en niet bleef logeren.

Uiteindelijk is wel het avondeten in het water gevallen want het duurde even voordag de eigenaar ons huis gevonden had. Mascha is dus nu even een lekker broodje aan het halen…. Een geluk bij een ongeluk.

Met de trein….

Gisteren ben ik voor het eerst een lange afstand met de trein gereisd in Amerika. Ik had helemaal genoeg van het vliegen. Sinds ik vanaf 26 Februari voor Seeds of Change werk heb ik 17 vluchten gevlogen over een totaal van 87923 km (dank je wel voor de statistieken van KLM airmiles). Dat is ruim twee keer de wereld rond vliegend over de evenaar. clipboard01.jpg

Het waren ook vrij lange vluchten (gemiddeld 5000 km) en veel ervan waren ‘s nachts.  Deze week moest ik naar Charlottesville in Virginia voor een cursus op de Darden Universiteit en ben ik met de trein gegaan. Het was een reis van bijna 6 uur (550 km) maar veel beter dan in een vliegtuig. De stoelen waren erg ruim en comfortabel en de trein was veel stiller dan ik had gedacht. Je hoort veel klachten over openbaar vervoer in Amerika maar het was eigenlijk helemaal niet zo slecht. De trein had 2 wagons waar je kon eten en drinken. De eerste was een soort Snackwagon met koffie, bier, hot dogs, sandwiches e.d. De tweede was een full service restaurant met bediending en ongeveer 10 tafels. Je kon hier bij het instappen reserveren in blokken van 30 minuten.

 De Darden universiteit is, althans in het gedeelte waar ik ben, een hele mooie universiteit met hele goede voorzieningen. De cursus is een 3-daagse cursus die betrekking heeft op het starten en succesvol maken van ondernemingen. Een van de sprekers is een professor maar tevens deelnemer in een Venture Capitalist groep. Dit zijn de beruchte / befaamde durf kapitaal investeerders die bedrijven opkopen en met winst weer verkopen. In Nederland zijn recentelijk delen van Ahold opgekocht door een amerikaanse Venture Capitalist groep. De professor had door zijn werk dus een hele goede neus voor welke bedrijven succesvol zijn; hij vertelde dat zijn groep per jaar ongeveer 300 bedrijven bekeek om te kopen/verkopen. Alles bij elkaar een erg leuke cursus.

 Volgende weer vertrek in naar Los Angeles maar daarna ben ik hopelijk even klaar met reizen.

The 39 Steps…

3003296.jpgAfgelopen week ben ik naar London geweest voor mijn werk. Op Woensdag en Donderdag heb ik daar een biologische boederij bezocht en hebben we een aantal gespreken gevoerd met biologische groeperingen in Engeland. Onder andere met de Soil Association maar ook met iemand die biologische restaurants heeft in London. De biologische boerderij heet Sheep Grove Farm, is heel erg groot en ligt dicht bij London in de plaats Membury. Omdat ik een dag te vroeg was aangekomen, ben ik de eerste nacht in Windsor gebleven in een heel oud hotel: Sir Christopher Wren’s House. Sir Christopher Wren was een architect ergens in 1600 die dit huis gebouwd heeft. Het huis staat bijna tegenover het Windsor Castle en in het midden van het stadje Windsor.

 Op vrijdagavond zijn Marco, Annette en ik naar een toneelstuk in London gegaan. Het stuk heette ‘The 39 Steps’ en is gebasseerd op een film van Alfred Hitchcock. Het bijzondere was dat er 4 acteurs waren die bij elkaar ruim 150 verschillende rollen speelden.  De film werd lang gezien als onmogelijk op te voeren op toneel omdat er bijvoorbeeld achtervolgingsscenes in de film zitten, die heel moeilijk na te doen zijn op toneel. Op de foto kun je een scene in de auto zien; heel leuk gedaan.

 We hebben overnacht vlak bij Paddington Station vanwaar de Heathrow Express je direct naar het vliegveld brengt. Helaas is het reizen nog niet afgelopen want deze week ga ik naar Darden Universiteit in Virginia voor een cursus.