Ahum…. ik was dus 3 weken in Nederland en we zijn een Dirt Rocket MX350 rijker (voor Roos): http://razor.kidsonroll.com/DirtRocketMX350-Razor.php
Omdat Alexandra natuurlijk niet achter wil blijven heeft zij een Peg-Perego Super Gaucho : http://www.pegperego.com/page.php?idp=0000000091&pageid=UTOYS001&m58TplModel=product
Nu hoef ik me niet meer af te vragen waarom ik maandag ook alweer naar mijn werk moet….
Het was weer visum-tijd. Elke paar jaar moet ik mijn visum verlengen voor ons verblijf in Amerika; dit moet gebeuren bij een ambassade post buiten Amerika zelf. Zo lang je niet buiten Amerika reist (zoals Mascha !!) hoef je niet per se langs bij een ambassade. Ik reis voor mijn werk echter wel buiten Amerika en moet dus wel zo’n visum in mijn paspoort hebben. In principe kun je overal ter wereld bij een Amerikaanse ambassade een visum halen aangenomen natuurlijk dat je de juiste papieren / toestemming hebt. Dit jaar waren er verschillende opties ‘dicht bij’ beschikbaar: Bahama’s, Bermuda, Chile en zelfs IJsland maar geen van alle werkte echt goed met mijn schema. London en Amsterdam echter beter en omdat ik al lang niet in Nederland was geweest, is die laatste natuurlijk perfect. De vlucht naar Nederland is echter wel draconisch en kan makkelijk 10 + uur zijn afhankelijk van de wind.
Wat een kort bezoek in Nederland had moeten worden, heeft allemaal wat langer geduurd. Het afgeven van een visum duurt volgens de website van de Ambassade in Amsterdam ongeveer 3 werkdagen en werd met de post a. Dat is al heel lang: mijn eerste visum in Canada in 2004 kon ik dezelfde middag weer afhalen, het tweede visum in 2007 in de Bahama’s de volgende dag. Voor alle zekerheid had ik ook maar 2 dagen extra in Nederland gepland.
De ervaring bij de Ambassade zelf was ook een bijzondere. Er was regel ingevoerd waar ik en een heleboel anderen niet van wisten: als je elektronica bij je hebt, ga je altijd als laatste. Toen ik bijvoorbeeld al 20 minuten in een rij aan het wachten was om mijn papieren in te leveren, kwam er opeens iemand voor mij die geen mobiele telefoon bij zich had gehad. Ook ik had mijn mobiele telefoon op dat moment niet meer want die lag in een kluisje bij de ingang van de ambassade echter omdat ik er oorspronkelijk een bij me had gehad was nog steeds te straffen. Uiteindelijk zijn er zeker 10 mensen die veel later bij de ambassade aankwamen voorgegaan in de rij. Ik kon op dat moment wel meteen zeggen wie nog een ‘echte’ Nederlander was en wie al in Amerika of ander land had gewoond. De ‘echte’ Nederlands gingen zich namelijk beklagen bij het ambassade personeel en stonden te mokken tegen de mensen zonder elektronica.
De uitgifte van het visum ging echter niet helemaal lekker. Na 5 werkdagen was het nog steeds niet met de post aangekomen en dus moest ik mijn terugvlucht naar Amerika verzetten. De advocaten die me vanuit Amerika helpen bij de aanvraag hebben gelukkig de zaak vlot gekregen en uiteindelijk heb ik na 8 werkdagen mijn visum opgestuurd gekregen.
Gelukkig ben ik in Nederland goed opgevangen en heb ik een aantal leuke dingen kunnen doen. Als eerste was er de pa-zeun avond op de KMA. Dit is een jaarlijkse reünie van de KMA waar je je corps familie opzoekt. Toevallig viel dit net samen met mijn bezoek in Nederland en er waren een groot aantal bekenden die ik al jaren niet had gezien. Volgens mij was mijn laatste pa-zeun avond in 1998, dus alweer 10 jaar geleden. Ook zijn Agnes en ik naar van Houts en de Ket geweest. Ze speelden in Delfzijl. Als je in Nederland woont dan is het misschien een aardige trip naar die uithoek van Nederland maar als je er al 11 uur vliegen op hebt zitten, dan maken die paar kilometer naar Noord-Groningen echt niet meer uit. Het stuk heette ‘Achterlijker dan dwars’ en was erg leuk. Mascha en ik hadden een ander stuk van van Houts en de Ket gezien in Druten een aantal jaren geleden. Raar genoeg is een kaartje voor deze heren in Delfzijl (€16.00) goedkoper dan de DVD van hun vorige show.
Natuurlijk heb ik in Nederland ook ruim kunnen genieten van de bitterballen en patatjes oorlog. Ook is de nodige tijd gaan zitten in het bijeenbrengen van het ‘Mascha boodschappenlijstje’. Deze lijst bevat exact voorgeschreven HEMA artikelen, Pomtips (?) chips en een verzameling Libelle, Viva en andere roddelbladen. Ik heb ook mijn opa meerdere malen kunnen bezoeken. Hij is gelukkig vanuit Ermelo naar de Korte Slag in Heerde is verhuisd; een veel betere plek met een eigen kamer.
Gisteren was het een lange vlucht terug en is het aftellen begonnen naar het volgende visum: Juni 2011.
Dit weekend zijn Roos-Marijn en ik naar een Indian Prinses evenement geweest. Indian Prinses is een programma van de YMCA waarbij vaders en dochters regelmatig samen een weekend lang dingen gaan doen. Het programma is begonnen in 1951 en is voor vaders en dochters van 5 tot 12 jaar oud. We zijn op vrijdag middag vertrokken vanuit Long Beach met de boot naar Catalina Island. Dit is een eiland voor de kust van Californië; ongeveer 90 minuten varen. Op het eiland is een kampeerplek direct aan het strand. Het programma zorgde voor snorkels, kajakken, wet-suits en GPS apparatuur voor hiking en schatzoeken. De eerste middag zijn Roos en ik gaan snorkelen en hebben we heel veel vissen gezien in de rotsen voor de kust. Roos-Marijn kan gelukkig al heel goed zwemmen en we hebben bijna een half uur lang tussen de vissen gezwommen. Daarna hebben we op het strand uitgerust en ons eten klaar gemaakt (BBQ). De overnachting was in een tent maar gelukkig is het weer op Catalina Island net als Californie zelf: niet al te koud en geen regen. We overnachtten met de slaapzak en tent bijna op het strand dus je kon de zee horen.
Op zaterdagochtend zijn we begonnen met een hike met een aantal andere vaders. Dit was wel veeleisend want we hebben een rots beklommen en er stonden veel cactussen. Gelukkig is alles goed gegaan maar er waren wel een aantal prinsessen die aangaven liever terug te gaan naar het strand. De wandel/klim tocht naar de top van de rots was ongeveer 45 minuten maar het uitzicht was spectaculair.
We moesten onderweg onverwacht een pauze inlassen omdat een buffalo de weg blokkeerde. Deze beesten lopen in het wild rond op het eiland en zijn geïntroduceerd in de jaren 20. Tijdens de opnames van de toen populair western films hebben Hollywood studios de beesten overgebracht naar het eiland als ‘achtergrond decor’. De buffalo’s zijn achtergelaten en zijn nu een gezonde populatie. Je moet echter wel erg voorzichtig zijn want ze kunnen erg gevaarlijk zijn en bijna 40 km/h sprinten als ze kwaad zijn. De klimtocht naar beneden naar het strand was zeker net zo lastig als naar boven maar Ro0s-Marijn heeft het uitstekend gedaan. ‘s Middags hebben Roos-Marijn en ik weer gezwommen en in een zee kajak deels rond het eiland gepeddeld. Ook heeft Roos-Marijn meegedaan met een treasure hunt waarbij een groepje meiden een aantal plaatsen rondom het strand moest afzoeken voor aanwijzingen die naar een schat (snoep) leidden. ‘s Avonds was er een kampvuur en werden er griezelverhalen verteld.
De terugreis op zondagmiddag is helaas wat minder goed verlopen. De zee was erg onrustig en er waren hele hoge golven. De meeste meiden vonden dat fantastisch …. voor de eerste 10 minuten. Toen werden de eerste magen zwak en werd het een groot overgeef-feest. Uiteindelijk is alles goed gekomen en Roos zit nu helemaal uitgepoept op de bank. Straks lekker in bad om al het vuil eraf te weken en dan lekker vroeg naar bed !
