Hawai’i

While I had a suspicion that we would be staying at the same hotel as 7 years ago, I wasn’t entirely sure when I booked our trip. Turns out that we are and we took a picture at the same spot in the hotel today.

A lot can change and Lexie definitely did. The background decoration shows she grew a full “diamond” in size.

This afternoon we talk a walk on the beach and booked a few activities for the coming days. After relaxing a little bit in the lounge, we drove to our evening dinner restaurant, Morimoto. This is a Japanese restaurant where we had dinner in 2017. The restaurant also remembered as they mentioned Lexie had listed back then that she was allergic to strawberries.

On the way back we decided to stop at Honolua Bay Lookout. It is a place where you can see a lot of stars. However the sky was a bit cloudy and while we did see stars, it wasn’t as clear as we had hoped. We however did see the pony clearly that the rental car projected.

Snorkeling at Molokini

We got up fairly early this morning to go snorkeling at Molokini. Molokini is a partially submerged volcano crater that last erupted more than a hundred thousand years ago. We sailed over to Molokini on a boat. The water is incredibly clear so it is very easy to see and swim around the underwater reef. There were many fish on the reef but we also sailed a bit outside Molokini to see the main attraction: sea turtles.

On the boat, we met the writer for the TV series Supergirl. It’s one of the series Lexie and I have been watching together. Her name is Jessica Queller and she was with her daughter snorkeling as well.

Morimoto

We had a lazy day. We walked along the beach to get breakfast this morning. Did some shopping in the early afternoon and wrote some postcards. We had an omakase dinner at Morimoto, a Japanese restaurant nearby. The restaurant has the A5 Kobe beef as part of that menu and only a limited amount is available outside Japan. The dinner and the view from our table was excellent. Tomorrow will be a more active day but for now it’s was wonderfully lazy.

Zip lining Ka’anapali

We had a great time zip lining through the canyons and valleys of Ka’anapali. We did a total of 8 separate zip lines including one where we could go side-by-side. The views were amazing across the Pacific and the ocean breeze made it even better. The ride up the mountain was as adventurous as taking the zip line down. After we finished up we took a car to nearby Lahaina for an excellent shave ice while we watched the sun set.

We got back to the hotel to take a shower and to dress up a little for our Christmas Eve dinner. We talked about what we want, respectively wanted, to do when we grow up.

Lahaina

Yesterday, despite using factor 70 sunscreen liberally, I still ended up with some sunburn. Today therefore we decided to go out to a nearby town rather than catch more waves and sun rays at the beach / pool. We took a car to Lahaina which has a very nice art district. Today there was outdoor art as well underneath the huge 150 year old Banyan tree; the largest one in the US.

We learned that Maui is the 3rd largest art market in the US; we even saw an art store that sold Rembrandt etches. We bought a few trinkets and gifts and had a nice lunch and a drink with an umbrella… one of the relaxing things about Hawaii.

Paardrijden met zonsondergang

 

Een van de dingen waar we Alexandra en ik het meest naar uitkeken was paardrijden langs het strand en door de bossen tijdens zonsondergang. Vlakbij het hotel ligt een grote ranch, de Ironwood Ranch, waar we dat konden doen. We begonnen rond 5 uur ‘s middags net voordat de zon onder begon te gaan en we eindigden om ongeveer half 8 toen het al bijna donker was. De rit leidde ons rond de hele ranch en we zijn door ananasvelden gereden maar ook door riviertjes.

 

De paarden vonden dat ook leuk maar het moeilijkst was door het rietsuikerveld. De paarden wilden niets anders dan van het rietsuiker eten maar de mensen van de ranch hadden ons daarvoor gewaarschuwd: de paarden zijn dan net kinderen met snoep.  Ze luisteren niet meer en worden vervelend van teveel suiker. Alexandra vond het leuk maar haar paard galoppeerde een keer vooruit en dat was wat minder. Alexandra’s paard heette Mikey. Toen we terugkwamen op de ranch mocht Alexandra de stallen in en daar hadden ze nog veel meer paarden waaronder een paar echt grote hengsten. Het is maar goed dat we die niet meegekregen hadden om op te rijden.

Secret waterfall on the road to Hana

Op de terugweg van de hike gisteren kwamen we ook nog langs een waterval waar je wel mocht zwemmen. Deze waterval was alleen bekend aan de lokale bevolking en omdat onze gids in buurt geboren was, nam ze ons er ook mee naar toe. Het viel niet mee om bij de waterval te komen maar op een heel andere manier dan een lange hike. We moesten vanaf de weg, waar we de auto langs de kant van de weg parkeerden, via een paar enorme boomwortels een klein ravijn van ongeveer 10 meter diep inklimmen. Op de bodem van het ravijn liepen we daarna een eindje een bos in totdat we bij een volgend ravijn van nogmaals een meter of 10 diep. Ook hier moesten we naar beneden klimmen en het was maar goed dat Alex een klein aapje is. We kwamen toen bij een vrij kleine poel met een hele mooie waterval waar we hebben gezwommen. Het water was heel erg koud en de poel ook heel erg diep: volgens de gids bijna 20 meter diep. Alex is echter een hele goede zwemmer maar ze vond het water toch wel een beetje te koud. Hier zijn een paar van de bijzondere foto’s:

Hier is Alex nadat ze weer opgewarmd en afgedroogd was, met de waterval en de poel op de achtergrond. Je kunt hier wel goed zien dat je een behoorlijk eindje langs de rotsen naar beneden moest klauteren om bij het water te komen en naar de waterval te zwemmen. Alex kan echt trots zijn op haar klauter en zwem kunsten.

 

‘s Avonds waren we pas rond 20.30 uur terug in het hotel en we waren allebei behoorlijk moe. We hebben dus maar wat room-service besteld inclusief warme melk en koekjes en hebben op donderdagochtend heerlijk uitgeslapen.